Η αδελφοποίηση της Αψιού με την Αργυρούπολη Ρεθύμνης, συνέβαλε καθοριστικά στη σύσφιξη των σχέσεων και στην ανταλλαγή ιδεών σε διάφορους τομείς της ζωής μεταξύ των κατοίκων των δυο κοινοτήτων. Οι σχέσεις άλλωστε φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των Κρητών και Κυπρίων ανάγονται στα ομηρικά χρόνια.

Ιστορικό της αδελφοποίησης

Την ιδέα της αδελφοποίησης συνέλαβαν ο κος Ζήνωνας Ζαννέτος, ο προϊστάμενος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Νομού Ρεθύμνης και ο κος Σωτήρης Ζαννέτος, διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Αψιού. Αφορμή για συνεργασία, αρχικά μεταξύ των δυο σχολείων, αποτέλεσε η ανταλλαγή υλικού σε θέματα οικολογίας στα πλαίσια εκπαιδευτικού προγράμματος της Ευρώπης.

Η πρώτη συζήτηση για αδελφοποίηση των δυο χωριών έλαβε χώρα το καλοκαίρι 2002, όταν μια αντιπροσωπία Αψιωτών  επισκέφθηκε το Δημοτικό Σχολέιο της Αργυρούπολης. Σαφέστερα, ο κοινοτάρχης της Αψιού κ. Ανδρέας Λουβαριώτης, ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου Αψιούς και ο Ανδρέας Κορωνίδης πραγματοποίησαν επίσκεψη στην Αργυρούπολη.  Η αντιπροσωπία της Αψιού με τη συνοδεία βασικών φορέων της Αργυρούπολης ξεναγήθηκε σε αξιοθέατα της Αργυρούπολης αλλά και των γύρω χωριών.

Η προαναφερόμενη επίσκεψη αποτέλεσε την απαρχή μιας θερμής φιλίας. Οι κάτοικοι των χωριών επικοινωνούσαν τηλεφωνικώς σχεδόν καθημερινά. Τότε, ο Γαβαλάς Νίκος συζητά με το Ζήνων Ζαννέτο, τον πρόεδρο Ρωμανιά και  τους υπόλοιπους κοινοτικούς φορείς την ιδέα της αδελφοποίησης. «Όλοι ήταν σύμφωνοι», όπως χαρακτηριστικά γράφει η Ροδάνθη Γαβαλά.

Σταδιακά, οι κάτοικοι των χωριών άρχισαν να συζητούν για «διπλή αδελφοποίηση» σχολείων και χωριών. Στις αρχές του Γενάρη 2003, μια αντιπροσωπία Αργυρουπολιτών, αποτελούμενη από το Ν. Γαβαλά, Βαγγ. Τζαγκαραλεξάκης, Παναγ. Αθανάσουλα και Γ. Βουγιουκαλάκης καταφθάνει στο χωριό για να τεθεί επί τάπητος η ιδέα της αδελφοποίησης.

Οι Αψιώτες υποδέχτηκαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό την αντιπροσωπία των Αργυρουπολιτών. Οι Αργυρουπολίτες έτυχαν της πατροπαράδοτης φιλοξενίας των Αψιωτών. Κατά την επίσκεψη τους μάλιστα είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν αρκετά από τα ελεύθερα χωριά της Κύπρου.

Λίγους μήνες μετά, συγκεκριμένα τις Άγιες Μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας μια ομάδα Αψιωτών επισκέπτεται την Αργυρούπολη, με σκοπό να καθοριστεί η ημερομηνία της αδελφοποίησης. Η τελετή αδελφοποίησης τελικά ορίστηκε στις 23 Αυγούστου του 2003.

Αξίζει να αναφερθεί πως σ’ αυτή την επίσκεψη έλαβαν μέρος και μικροί Αψιώτες μαζί με τους δασκάλους τους. Οι μαθητές γνώρισαν τα πασχαλινά έθιμα της Κρήτης και αντάλλαξαν απόψεις με τους νεαρούς Αργυρουπολίτες. Επίσης, σε μια εορταστική εκδήλωση οι μικροί Αψιώτες ντυμένοι με την παραδοσιακή ενδυμασία παρουσίασαν κυπριακούς χορούς.

Οι Αψιώτες και οι Αργυρουπολίτες ανυπομονούσαν για την επόμενη τους συνάντηση, η οποία, όπως προαναφέρθηκε, θα πραγματοποιείτο τέλη Αυγούστου. Η Ροδάνθη Γαβαλά γράφει: «Οι μέρες δεν έλεγαν να περάσουν για να επισκεφθούμε την Κύπρο και τα υπόλοιπα αδέλφια μας στην Αψιού».

Ακολούθησαν μια σειρά από συσκέψεις για την οργάνωση των εργασιών αδελφοποίησης, στις οποίες έλαβαν μέρος οι δάσκαλοι του σχολείου, το Κοινοτικό Συμβούλιο, ο Σύνδεσμος Αποδήμων, ο Σύνδεσμος Γονέων, η Σχολική Εφορεία και πολλοί Αψιώτες.  Για καλύτερο συντονισμό των εργασιών συγκροτήθηκαν μικρές επιτροπές, οι οποίες εκπροσωπούνταν από ένα μέλος στην κύρια ομάδα. Στην τελευταία πρόεδρος είχε οριστεί ο κοινοτάρχης. Η συνεργασία των αντιπροσώπων με την κύρια ομάδα ήταν αδιάκοπη, εφόσον είχαν θέσει ως κοινό στόχο την επιτυχία.

Βασικοί συντελεστές για την επιτυχία της διοργάνωσης θεωρούνται οι δάσκαλοι, οι χορηγοί, αλλά και οι Αψιώτες, οι οποίοι φιλοξένησαν πρόθυμα τους Αργυρουπολίτες.

Πρέπει να σημειωθεί πως οι κάτοικοι του χωριού ανταποκρίθηκαν θετικά σ’ όλες τις εκδηλώσεις που αφορούσαν την αδελφοποίηση.

Το Σάββατο, 23 Αυγούστου του 2003, παρουσία μελών του Κοινοτικού Συμβουλίου της Αψιού, του Τοπικού Συμβουλίου Αργυρούπολης Δήμου Λαππαίων Νομού Ρεθύμνης  καθώς και εκπαιδευτικών τόσο του Δημοτικού Σχολείου Αργυρούπολης όσο και της Αψιού «ανταλάσσεται Μνημόνιον Αδελφοποίησης». Σ’ αυτό επισφραγίζεται η «εγκάρδια βούληση των κατοίκων και των εκπαιδευτικών για Αδελφοποίηση». Το μνημόνιον αποτελεί ταυτόχρονα και «συμβόλαιο τιμής για τον αγώνα των δύο αδελφών κοινοτήτων, της Κοινότητας Αργυρούπολης Κρήτης και Αψιούς Κύπρου για την τελική δικαίωση και λευτεριά της Κύπρου μας».